-
1 κρείων
κρείων, οντος, ὁ, u. tem. κρείουσα, ion. u. p. = κρέων (mit ΚΡΑΣ, κράτος, zusammenhangend), der Herrscher; oft bei Hom., gew. von Königen u. Feldherren, wie Agamemnon u. A., auch von Göttern, wie Zeus oft heißt ὕπατε κρειόντων, Il. 8, 31 u. sonst, auch Poseidon; aber auch Eteoneus, ein Diener des Menelaus, heißt so, weil er die Aufsicht über das übrige Gesinde führt, wenn es nicht wie ἥρως allgemeine Bezeichnung eines Ehrenmannes geworden ist. Κρείουσα γυναικῶν ist ll. 22, 48 ein ehrendes Beiw. der Laothoe, eines Kebsweibes des Priamus. Ein, eln auch bei sp. D. S. auch, nom. pr.
-
2 κρειων
I.II.- οντος ὅ1) повелитель, владыка(Ἀγαμέμνων Hom.)
ὦ Κρονίδη, ὕπατε κρειόντων! Hom. — о, Кронид, верховный из владык!2) благородный, почтенный -
3 κρείων
A ruler, lord, master, [dialect] Ep. word, used in Il. mostly of kings and chiefs, esp. of Agamemnon, 1.130, al. (Com. in parody, of Diomedes, Cratin.68); of gods, ὕπατε κρειόντων, of Zeus, Il.8.31, etc.; of Poseidon,εὐρὺ κ. ἐνοσίχθων 11.751
; as an honorary epithet, κ. Ἐτεωνεύς, of a squire of Menelaus, Od.4.22:—so fem. [full] κρείουσα (once in Hom.), κρείουσα γυναικῶν, of a concubine of Priam, Il.22.48; Ἀντιόπη κ. queen Antiope, Hes.Fr.110.6, cf. Call. Del. 219; [dialect] Dor.κρείοισα Theoc.17.132
:—after Hom. in the form [full] κρέων, Pi.P.8.99, N.3.10, 7.45; of Zeus, A.Supp. 574 (lyr.):—fem. [full] κρέουσα, B.3.1: hence pr. n. Κρέων, Κρέουσα. (A participial form (κρείειν γὰρ τὸ ἄρχειν ἔλεγον οἱ παλαιοί Artem.2.12
): κρείων may be due to metrical lengthening or represent Κρήων.) -
4 ὕπατος
A highest, uppermost, in Hom. as epith. of Zeus,ὕπατε κρειόντων Od.1.45
;θεῶν ὕπατος Il. 19.258
, al.; θεοὶ ὕπατοι the gods above, opp. οἱ χθόνιοι, A.Ag.89 (anap.), cf. 55 (anap.); Ζεὺς Γ. at Athens, Paus.1.26.5, al., Orac. ap.D.21.52 (coupled with Ἄθηνᾶ Ὑ. Orac. ap. eund.43.66);ὕ. δῶμα Διός Pi.O.1.42
;ὕ. τεθμός Id.N.10.32
;ὑπάταν βασιληΐδα τειμάν Hymn.Is.143
.2 simply of Place, ἐν πυρῇ ὑ. on the very top of the funeral pile, Il.23.165, 24.787; ὕ. ὄρος Epigr. ap. D.S.1.15.3 of Time, last,νοῦσος AP7.233
(Apollonid.): but οὐχ ὕπατον, πύματον δέ Puchstein Epigr.Gr.p.76 (Memphis, i B. C.).4 of Quality, highest, best, Pi.O.1.100;ὕ. πρὸς ἀρετάν
most excellent,Id.
P.6.42; ὕ. [μόρος] S.Ant. 1332 (lyr.).II c. gen., ὕπατος χώρας Ζεύς supreme over the land, A.Ag. 509; ὕπατοι λεχέων high above the nest, ib.50 (anap.);ὕ. τῶ σκάνεος ἅπαντος Ti.Locr.100a
;σοφίας ὕπατος IG22.3632.7
(ii A. D.).III as Subst.,1 ὕπατος, ὁ, = Lat. consul, Plb.6.12.1, al., D.H.4.76, 6.1,7.1, al., Mon. Anc.Gr.5.1; cf.στρατηγός 11.4
:—hence also, = ὑπατικός, τὰν ὑπάταν ἀρχάν Epigr. ap. Plu.Marc.30; but in this sense commonly with masc.termin.,ὕπατον ἀρχὴν ἔχειν Plb.2.11.1
(pl.), cf. 3.40.9, Hdn.2.6.6;ὕπατος τιμή J.BJ7.4.2
.2 ἡ ὑπάτη, v. sub voce.—For the form, cf. μέσατος, νέατος, μύχατος, etc. -
5 κρείων
κρείων, οντος, ὁ, der Herrscher; gew. von Königen u. Feldherren, wie Agamemnon u. A., auch von Göttern, wie Zeus oft heißt ὕπατε κρειόντων, auch Poseidon; aber auch Eteoneus, ein Diener des Menelaus, heißt so, weil er die Aufsicht über das übrige Gesinde führt, wenn es nicht wie ἥρως allgemeine Bezeichnung eines Ehrenmannes geworden ist. Κρείουσα γυναικῶν ist ein ehrendes Beiw. der Laothoe, eines Kebsweibes des Priamus
См. также в других словарях:
κρείων — και κρέων, οντος, ο, θηλ. κρείουσα και κρέουσα, δωρ. θηλ. κρείοισα) (για βασιλείς, ηγεμόνες και θεούς) άρχοντας, κύριος, δεσπότης («ὦ πάτερ ἡμέτερε, Κρονίδη, ὕπατε κρειόντων», Ομ. Ιλ.). [ΕΤΥΜΟΛ. < κρέων, με μετρική έκταση. Συνδέεται με αβεστ.… … Dictionary of Greek
